Begin van de lente
Ik ben de weg, de waarheid en het leven
Mensaje también disponible en Español
Message also available in English
Ik ben vaak bezig met vooruit te kijken. Ik wil graag plannen maken. Wat is mijn doel? Waar ben ik over 5 jaar? Waar ga ik naar toe? Wat is de zin van mijn leven? Wat wil God dat ik doe met mijn leven? Wat is mijn roeping?
Maar vaak weet ik niet wat de toekomst mij gaat brengen. Ik wacht op Zijn stem, en ga ondertussen door met mijn leven. Ik ben de afgelopen jaren wel eens een andere weg gaan bewandelen, maar eigenlijk kom ik steeds weer terug op de hoofdweg. Ik wandel door en blijf op de vertrouwde weg.
Ik denk dat ik mijn hele leven rechtdoor loop. Nu ik terugkijk op de afgelopen 20 jaar dan zie ik heel duidelijk de sturing van God in mijn leven. De weg die ik heb afgelegd is niet recht. Het is een kronkelpad met veel verschillende zijsporen.
Het juiste antwoord is natuurlijk om te zeggen dat God met mij bezig is sinds mijn doop op 14 oktober 1990, nu 33 jaar geleden. Maar ik merk eigenlijk meer dat er met het ontvangen van het sacrament van het vormsel op 27 november 2004, nu 19 jaar geleden, iets structureels is veranderd. Ik werd volwassen. Eerst maakte ik keuzes zoals een kind. Maar de periode na mijn vormsel ben ik van richting veranderd. Ik heb met mijn Heilig Vormsel een digitale camera gekregen. Als ik er nu naar terug kijk is het een hele slechte camera, maar de techniek was vroeger ook niet zo goed als nu. Maar dit is puur materialistisch. Het belangrijkste waar ik op terug kijk is wat ik met de foto’s heb gedaan. Ik wilde ze graag publiceren. Ik wilde ze delen met de wereld. Ik heb in mijn tienerjaren heel veel lopen knutselen aan websites om de foto’s te publiceren. Ik had geen benul wat het allemaal was, en met het maken van veel fouten heb ik geleerd hoe je een website moet maken. Ook nu terugkijkend heel amateuristisch, maar toch. Voor een jongen van 14 jaar was het toch best wel aardig.
Mijn interesse voor fotografie en techniek is in deze periode ontstaan. Als kind was ik heel veel bezig met de bescherming van de natuur, vogels spotten en ik maakte allerlei tekeningen in perspectief. Mijn vader was hovenier en ik wilde mede doordat ik zo goed kon tekenen tuinarchitect worden. Daarom ging ik naar de middelbare school waar je dat kon leren. Maar halverwege de middelbare school is mijn eerste kruising op mijn weg gekomen. Ik wilde niet langer tuinarchitect worden maar iets met computers doen. Wat het was wist ik nog niet, maar dat ik de opleiding wilde volgen stond al vast voordat ik aan de derde klas begon.
Op het moment dat ik van de middelbare school was afgestudeerd en mijn diploma heb gehaald toen werd ik verliefd. Het duurde maar 3 maanden. Maar nu terugkijkend kan ik zeggen dat het goed is. We waren niet voor elkaar bestemd. Op de dag dat zij het uitmaakte ben ik naar de kerk gegaan. Ik weet het nog. Het was donderdagavond 23 oktober 2008, nu 15 jaar geleden. Ik was verdrietig en voelde mij getroost door de kerk. Ik voelde een roepstem in mij die zei. Waarom word je geen priester. Ik dacht: “Nee, dat is niets voor mij. Ik vind meisjes leuk. Dat kan als priester niet. Nee hoor, dat is niets voor mij.” Een paar weken later op zondag zat er een vrouw voor mij in kerk die tegen mij zei: “Is priester worden niet iets voor jou?”. Ik weet niet meer wie die vrouw is. Ik weet alleen nog dat het mij een goed gevoel gaf. Ik ben met onze kapelaan gaan praten en die vertelde mij. “Je bent nog jong. Je hebt net aan een opleiding begonnen. Je moet dit laten rijpen.”
En toen werd mijn moeder ziek. Op een dag kwam de pastoor thuis bij mijn moeder en die vertelde mij dat er in Arnhem een bijeenkomst was met allerlei jongeren uit het bisdom. Misschien is dit iets voor jou. Ik ben daarnaartoe gegaan. Het was op 13 februari 2011, nu 13 jaar geleden. Het thema was “Liefde is…” omdat het de dag erna Valentijnsdag was. Ik werd er zo geraakt door de mooie woorden. En daar werd ook verteld over de WJD in Madrid. Toen ik ‘s avonds in mijn koude kamer was had ik het extreem warm. Ik dacht dat ik koorts had. Ik voelde mij heel sterk geraakt door de Heilige Geest. Ik dacht: “Ja ik moet priester worden.”
Dit heeft enkele maanden mijn gedachten beheerst. Tijdens de WJD zat ik met de rector in het zwembad in Zaragoza te praten. We bespraken dit en hij vertelde mij: “Maak eerst je studie maar af. Je hebt een vooropleiding nodig.” Ik zei dat ik misschien nog verder zou studeren bij de Hogeschool Arnhem en Nijmegen. Hij vertelde mij dat ik later terug moest komen.
In diezelfde periode liep ik stage bij EyeFactory. Het bedrijf verhuisde naar Roermond en ik kon mijn stage afmaken in Ede. Op een gegeven moment kreeg ik de optie om nadat ik mijn diploma heb behaald bij het bedrijf te gaan werken. Ik moest daarvoor wel verhuizen naar Roermond. Dit is ook weer zo’n keuze die je niet zomaar maakt. Ik merk heel erg de sturende hand van God hierin. Ik was op school gedemotiveerd omdat ik daar niets leerde. Ik heb mijzelf bijna alles aangeleerd. Dus ik besloot om de sprong te wagen en naar Roermond te verhuizen en niet verder te studeren. Ik ben verhuisd 4 dagen nadat ik mijn diploma had om 27 april 2012, nu 11 jaar geleden.
Ik ben vlak na de verhuizing naar de Sint-Christoffelkathedraal gegaan. Tja, je woont in een bisschopsstad, dus waarom zou je naar de Munsterkerk gaan, als er 5 minuten verder een kathedraal is. Ik ging daar op zondag naar toe en werd direct aangegrepen. Mijn roeping kwam weer sterk naar voren. Ik ben ook naar de priesterwijding op 2 juni 2012 met de priester meegelopen en sprak er over. Ik wilde acoliet worden en zaterdag 9 juni 2012, nu 11 jaar geleden, was mijn eerste keer in de Sint-Christoffelkathedraal. Ik was al sinds mijn zesde misdienaar in de kerk, maar acoliet is toch wat anders.
In de maanden die volgde heb ik gesprekken gevoerd met mijn geestelijke leidsman. Ik onderzocht om priester te worden en kon aan niets anders denken. Ik ging met de rector van Rolduc praten. Toen ik bij de Katholieke Jongerendag op 4 november 2012 in ‘s Hertogenbosch een oude vriend van de WJD in 2011 sprak en vertelde dat ik priester wilde worden, zei hij: “Je komt toch uit het Aartsbisdom Utrecht? Daar liggen je roots. Meld je dan daar aan!” Dit was heel erg overtuigend. Ik heb een afspraak gemaakt met de rector van het Ariënsinstituut. Ik melde mij aan om priester te worden en ging een traject in.Ik deed een psychologische test die heel erg belachelijk was. Ik moest rekensommetjes doen die ik niet begreep. En ik kreeg de vraag of ik na een lange dag zin had om een vergadering met het kerkbestuur de leiden. Ik heb nee geantwoord. Ik heb letterlijk geantwoord. Ik kon niet antwoorden, Nee, ik heb daar geen zin in, maar doe het wel omdat het nodig is. En nog een ander belachelijke vraag of ik teennagels ga knippen terwijl er bezoek is. De conclusie van het onderzoek was helder. Ik had dyscalculie en ben bestuurlijk onbekwaam. Ik was het niet eens met de uitslag. Ik moet op mijn werk complexe rekenformules oplossen, maar omdat ik in 10 seconden niet kan zien wat 10 getallen met elkaar te maken hebben, dan heb je dyscalculie. Ik was boos. Toen ik dit tegen de rector vertelde zij hij mij: “Tja, je kan gelijk hebben. Dit is het resultaat. Maar je bent goed met computers. Waarom doe je daar niet iets mee?” Dit zette mij aan het denken. Dit is ook weer een klein zijspoor in mijn leven.
Na enkele maanden wilde ik nog steeds priester worden. Ik dacht: “Ik heet van ‘t Klooster. Waarom ga ik dan niet naar een klooster?” En ja welke dan. Na een Google opdracht kwam ik bij de jezuïeten uit. Dat zijn wetenschappers. Dus ja, dat is misschien wat. Ik maakte een afspraak en ging naar Amsterdam. De reis was langer dan de afspraak. Ik vertelde dat ik bij het seminarie was afgewezen, en ook de pater vertelde mij: “Ja, de rector heeft gelijk. Je bent goed met computers. Ook die kwaliteiten zijn nodig in de kerk.”Dit is een grote mijlpaal in mijn leven.
Op 12 juni 2013, nu 10 jaar geleden, ben ik begonnen met Kerk en IT. Ik heb dit eerst als hobby naast mijn werk gedaan. Tot het op een gegeven moment zoveel tijd in nam dat ik besloot om op 24 september 2017 een bedrijf te laten registreren. Ik heb in het jaar erna heel veel gewerkt. Toen in 2018 EyeFactory werd overgenomen door een Ierse investeerder heb ik besloten om volledig voor mijzelf te beginnen.
En zo gaat mijn leven van mijlpaal naar mijlpaal. Ik was nog maar net fulltime freelancer toen de Wereld Jongeren Dagen in Panama waren. Dit heeft mijn leven 180º gedraaid. Ik kreeg een belofte van God. Het was de meest bijzondere reis van mijn leven.
In de jaren daarna ben ik terug geweest naar Panama en ook was er nog zoiets als een pandemie. Maar al die jaren heeft God mijn leven gezegend en zijn er wonderlijke dingen gebeurd die alleen van God kunnen komen.
Als ik dus nu achteromkijk zie ik dat mijn weg die achter mij ligt niet recht is. Er zitten vele scherpe bochten in. Een aantal diepe dalen, maar vaak hoog in de bergen. Mijn leven gaat van hoogtepunt naar hoogtepunt. En ja, de waarheid is dat ik dit niet alleen kon bereiken. Mijn hele leven is verbonden met Jezus.
