(3 van 5) Een nacht als nooit tevoren...

Vorig bericht in deze reeks: Ren voor je leven! Of dat van iemand anders?

Eenmaal aangekomen in Nieuwegein betaal ik de taxi en ga het ziekenhuis binnen. Het is er leeg. Ik ben op de spoedeisende hulp, maar alleen de portier is daar.

Ik knuffel met mijn moeder en ga zitten. Ik word bijgepraat. "Papa is hier voor de deur gereanimeerd." "Hij zij tegen mij dat hij niet meer kon remmen." We maken wat grapjes over dat het toch geen zin heeft om een hersenscan te maken na de reanimatie. Hij heeft toch geen hersenen.

Op een gegeven moment wordt er iemand binnen gebracht die met een pomp gereanimeerd wordt. "O zo ging dat dus bij papa", dacht ik. We vertrekken naar de Intensive Care (IC) omdat de familie van de zojuist binnengebracht persoon ook in de wachtruimte komt te zitten.

Eenmaal op de IC begint het wachten. We praten over: Wat als? Wat dan? Mama legt het hele verhaal nog eens uit, en de details die we tot dan toe weten worden uitgeplozen.

Ik wacht maar en ik wacht maar. Ik drink wat thee. En ik wachten nog eens. Dan ga ik maar eens plassen, en voor de verandering ga ik eens zitten te wachten.

De nachtzuster komt vertellen dat ze met 6 artsen aan het opereren zijn. Het komt dus vast goed. Ik houd goede moed. Papa heeft dit nog niet gezien. Hij heeft mij nog niet geholpen met dat.

Het wachten gaat verder. Ondertussen bid ik wat in mijzelf.En dan komt de nachtzuster weer. "Misschien willen jullie wat slapen?" zegt ze. Ik zeg is goed. Ik ga naar de familiekamer en slaap daar zo van 2 uur 's nachts tot 6 uur 's morgens. Normaal gesproken slaap ik langer, maar ik word vanzelf wakker. Ik doe mijn schoenen aan en ga terug naar dewachtruimte van de IC waar mama en mijn broers de hele nacht hebben gezeten.

Zodra ik wakker wordt zet de nachtzuster een klein ontbijtjeneer. Echt trek heb ik toch al niet, en ik kan het maar moeilijk weg krijgen.Na het ontbijt gaan we weer in de wachtruimte zitten en gaan we zitten wachten.De nachtzuster vertelde dat rond 5 uur de dokters klaar waren en dat ze papa naar de IC zouden verplaatsen. Maar omdat hij aan allerlei apparaten ligt is dat moeilijk. Hij kan daar dus ieder moment zijn.

Rond 7 uur krijgen we te horen dat papa terug is naar de operatiekamer, omdat hij hartritmestoornissen heeft.

Dus wat gaan we doen? Bidden en verder wachten...

Volgend bericht in deze reeks: Toen viel er een duisternis…