Een leuke WJD-nachtmerrie

De paus kwam op bezoek voor de WJD in Roermond en het was een drukte met miljoenen jongeren van over de hele wereld.

Op de zaterdagochtend was ik met fotograaf Ramon in de Munsterkerk. We wilde samen de beste foto’s maken van de pelgrimerende jongeren en we beklommen de Munsterkerk. Ik wilde een time lapse maken, van de toestromende jongeren. Ik wist extra plekjes in de torens waar Ramon niets van wist. Ik ging naar het hoogste punt en zag hoe de jongeren zich verzamelde om de vigilie te vieren.

Nadat ik de time-lapse had gemaakt wilde ik die op Facebook zetten. Ik liep te klooien, met het uploaden, en het wilde maar niet lukken. Ik had een slechte mobiele verbinding en na vele pogingen werd ik geblokkeerd en kon het niet meer uploaden. Ik ging dus maar naar de kathedraal omdat ik daar koster was bij de vigilieviering.

In mijn droom was er tijdens de vigilieviering op zaterdagavond een eucharistieviering. Ik had het priesterkoor voorbereid en was om 20.00u ’s avonds naar de televisie aan het kijken op mijn iPad, in de sacristie. De sacristie was de garage bij mijn ouderlijk huis in Veenendaal. Toen de uitzending van het nieuws was afgelopen werd de mis gestopt. Ik wilde verder kijken op een livestream, maar ik kon geen livestream vinden. Niet op YouTube en niet bij het Vaticaan. Eigenlijk nergens.

Op een gegeven moment kwam er een acoliet de sacristie binnen. Die vertelde dat ik de handwassing niet gereed had gezet. Ik wilde dit naar het priesterkoor gaan brengen maar ik kon de schaal en kan niet vinden. Ik keek in de garage van mijn papa in alle kasten. Ik vond bloempotten en allerlei andere spullen, maar geen schaal.

Na een tijdje kwamen er parochianen binnen. Die wilde van alles van mij, maar ik had geen tijd. Ik was gestrest, want het altaar werd gereed gemaakt, en ik was de handwassing vergeten. De parochianen kwamen de drempel over van de sacristie, ook met rollator en begonnen met elkaar te praten en mee te helpen met zoeken. Toen we tussen alle rommel de waterkan gevonden hadden, vulde ik die met water en wilde die gaan brengen. Maar ik kon de parochianen niet alleen in de sacristie achterlaten. Ik wilde dus vriendelijk die mensen zo snel mogelijk uit de garage hebben, maar met rollator en zo lukte dat niet zo snel. Na een kwartier stond iedereen buiten, en kon ik de sacristie op slot doen en de waterkan en schaal gaan brengen.

Of de paus een kwartier heeft gewacht met de handwassing en de mis heeft stilgelegen zal ik nooit weten. Ik werd wakker uit deze nachtmerrie en kond het nog goed herinneren.

Op de foto is de sacristie deur uit mijn droom afgebeeld