Waartoe zijn wij op aarde?

Als antwoord op deze vraag zou mijn oma antwoorden: "Om aardappelen en knollen te rapen." Maar dat is natuurlijk niet het juiste antwoord. Het antwoord ligt veel dieper in ons. Het gaat om ons bestaan.

Afgelopen week mocht ik bij vrienden op kraamvisite gaan. Het was een genot om te zien hoe zo'n klein mannetje het goed voor elkaar heeft. Hij slaapt, eet en poept. Verder hoeft hij zich geen zorgen te maken over de belangrijke dingen in het leven en de dingen van alledag.

Deze week werd ik geconfronteerd met het verlies van een tante uit Panama-Stad. Ik heb haar nooit ontmoet, maar omdat mijn liefde voor haar zus, haar broer en de hele familie in Soná diepgeworteld is, voelt het toch alsof een tante van mij is overleden.

Zo komen de dood en het nieuwe leven heel dicht bij elkaar. De chemie tussen deze twee kanten is de liefde. Als je van iemand houdt kan je dat gek maken. Je hebt er alles voor over om samen te zijn. Ook al betekent dat je geduld moet hebben. Dat kan soms heel lastig zijn. Als je iemand leuk vindt dan kan je hopen dat het ook de wil van God is.

Zo komen geloof, hoop en liefde samen. We zijn dus op aarde om elkaar lief te hebben, de hoop niet te verliezen en te geloven dat er Iemand is die voor ons zorgt, ons geleid om onze levensweg. Het enige wat we moeten doen is openstaan voor Zijn wil en net als Maria ons jawoord geven.