Gisteren stelde ik aan God een vraag. Vandaag kreeg ik antwoord. Sommige mensen zeggen: “Die God van jou zegt niets”.

Theoretisch gezien klopt dat. Als ik God hardop iets vraag, komt er geen stem uit de hemel. Als ik bidt, dan hoor ik ook geen stemmetje in mijn hoofd. Als dat zo zou zijn, moet ik misschien een appartement in een psychiatrische inrichting overwegen. De praktijk leert mij dat God wel degelijk antwoord. Bijvoorbeeld door de woorden van een vriend, of je biechtvader.

Soms verbaas ik mij over bepaalde gebeurtenissen. Ik moet soms aan vreemde dingen denken op rare momenten. Achteraf kan ik de stem van God daarin herkennen, omdat deze gebeurtenissen soms erg goed uitkomen. Juist op het moment dat ik het nodig heb.

In deze momenten dat God spreekt en soms heel duidelijk antwoord geeft, ben ik dankbaar voor Zijn goede gaven. Ook al is het niet mijn wil op dit moment, God weet wat goed is voor mij.

Dus pas op met vloeken. Als je vraagt aan God om jou te verdoemen op het moment dat je problemen hebt en gefrustreerd bent, dan kan je meer problemen verwachten. Niet dat het van God komt, dat niet. God wil het beste voor ons. Dus als we God een plek in ons leven geven, dan zijn zelfs zware tegenslagen goed te verdragen.

Misschien ook interessant voor jou?