Een haat-liefde verhouding

In het Nederlands hebben we een mooie uitdrukking over een haat-liefdeverhouding. Het gaat erover dat je ergens veel van houdt, maar ook meteen een afkeer hebt. Ik zou die woorden eigenlijk willen loskoppelen en vervoegen.

Ik wil in dit geval schrijven over racisme. Ik hoor regelmatig extreme uitlatingen als "vieze buitenlanders", "negers", "gelukszoekers" en meer van dergelijke verwerpelijke uitingen. Als katholiek kijk ik niet naar het uiterlijk of de afkomst van een persoon, maar naar hoe die persoon zich openstelt. Daarbij is de onderlinge liefde leidend.

Ik heb veel internationale contacten, voornamelijk latino's in het buitenland en mensen met een gevarieerde afkomst in Nederland. Ik merk dat ik mezelf openstel voor diverse culturen. Ik ben nog vrij jong, maar mijn levenservaring die ik de laatste jaren heb opgedaan, is denk ik van grote invloed op wie ik ben.

Als ik kijk naar specifieke voorbeelden, probeer ik me aan te passen aan de persoon. Zo heb ik bijvoorbeeld een buurman uit Afrika. Hij is een moslim, heeft een zwarte huidskleur, maar zegt altijd heel vriendelijk goedendag, waar dan ook in de stad. Een ander voorbeeld is dat ik mensen het liefst begroet in hun eigen moedertaal. Het kan bij sommige talen veel moeite kosten om het te leren, maar dat heb ik er graag voor over.

Een ander voorbeeld is de liefde die ik heb voor vrouwen. Als ik verliefd word op een vrouw, hoeft het geen blanke vrouw te zijn met blond haar en blauwe ogen. Ik kan net zo goed verliefd worden op een donkergetinte Panamese met bruine ogen. De huidskleur doet er totaal niet toe. Het gaat om het hart van de persoon.

Dus op het gebied van zowel liefdesrelaties als relaties tussen onze naasten zou taal, geloof of huidskleur geen verschil moeten maken. Als je naar het hart van de mens tegenover je kijkt, zie je de ware schoonheid.