Een dagtocht naar Costa Rica en Chiriqui

Vandaag zijn we met een grote groep vanuit Soná vertrokken naar de grens met Costa Rica. Ik moest mijn wekker om half 3 zetten. Om 3 uur in de nacht vertrokken we naar de bushalte. Wat mij echter heel erg verbaasde, is dat we exact om 3 uur vertrokken, zoals afgesproken. Ik had eerder half 4 of 4 uur verwacht. Maar de bus zou om half 4 komen. Oke, hij was maar 10 minuten te laat. Noem het een Limburgs kwartiertje. Maar dit is echt punctueel.

Ik vond het best een uitdaging om in een bus te slapen met harde (maar mooie) muziek en airco op vol vermogen en de zon was nog niet op. Dus best wel koud. Wat ook niet helpt is dat de weg slingert. Dus of je houdt je lichaam gespannen en slaapt niet. Of je slingert alle kanten op en slaapt niet. Maar zoals mama altijd zegt: Al slaap je niet, dan rust je toch. En ik heb vandaag meerdere keren gemerkt dat dit helpt.

Nadat we om 6 uur onderweg naar Costa Rica ergens ontbeten hadden, en verschillende plekken langs grote wegen stopten waar een bus kan stoppen en het restaurant in 15 minuten geplunderd is. Terwijl we aan het eten waren, kwam er nog een bus. Pech voor die groep, of geluk. Zij kregen vers bereid eten. Maar hoe dan ook, het was een heerlijke maaltijd.

Toen we iets voor negenen bij de grens aankwamen, had ik niet in de gaten dat het een grens was. We waren in een gesloten winkelstraat. De ene kant was Panama, de andere kant Costa Rica. Nadat de winkels opengingen, was het een drukte van jewelste. We gingen op de foto met de vlag van Costa Rica 🇨🇷, al was er bijna geen wind. En de foto is een momentopname. Want we gingen door naar het volgende punt, Cerro Punta.

In Cerro Punta was het ook erg toeristisch. Met een mooi uitzicht aan de voet van de vulkaan was het echt genieten van de prachtige natuur van Panama. Al was het maar de weg er naartoe.

Na het middageten gingen we naar het hoogtepunt van de dag, namelijk de feria in Boquete in de provincie Chiriqui. Daar was al dagen reclame voor gemaakt op TV en op sociale media. Maar in het echt is het toch een hele andere beleving. Het is een soort Keukenhof-idee in dit geval. Dat komt omdat het thema van deze feria bloemen en koffie is. Bij de feria die binnenkort in Soná wordt georganiseerd, krijgt een ander thema de aandacht. Dus niet elke feria is hetzelfde.

Hoe dan ook, het was een geweldige dag met veel indrukken die ik kon overwegen tijdens de slaperige tijd in de bus.